‘দ্য লেঞ্চেট’ আলোচনীত প্ৰকাশিত এক গোলকীয় অধ্যয়নত কোৱা হৈছে যে ২০২২ আৰু ২০৫০ চনৰ ভিতৰত পুৰুষৰ আয়ুস প্ৰায় পাঁচ বছৰ আৰু বিশ্বব্যাপী মহিলাৰ আয়ুস চাৰি বছৰতকৈ অধিক উন্নত হ’ব বুলি অনুমান কৰা হৈছে। অধ্যয়নটোৱে অনুমান কৰিছে যে ২০৫০ চনৰ ভিতৰত ভাৰতত জীৱনৰ প্ৰত্যাশা পুৰুষৰ গড় হিচাপত ৭৫ বছৰতকৈ অধিক আৰু মহিলাৰ বাবে প্ৰায় ৮০ বছৰলৈ বৃদ্ধি হ’ব পাৰে।
জীৱনৰ প্ৰত্যাশাৰ অৰ্থ হৈছে এজন ব্যক্তিৰ গড় জীৱনকাল। কম আয়ুস থকা দেশবোৰত পুনৰুদ্ধাৰ সৰ্বাধিক হ’ব বুলি আশা কৰা হৈছে, যাৰ ফলত সকলো ভৌগোলিক অঞ্চলত জীৱনৰ প্ৰত্যাশা সামগ্ৰিকভাৱে বৃদ্ধি হ’ব বুলি গৱেষকসকলে কয়। কাৰ্ডিওভাস্কুলাৰ ৰোগ, ক’ভিড-১৯ আৰু অন্যান্য সংক্ৰামক ৰোগ, মাতৃ আৰু শিশু আৰু পুষ্টিজনিত ৰোগ প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ ৰাজহুৱা স্বাস্থ্যৰ হস্তক্ষেপ হৈছে জীয়াই থকাৰ হাৰ উন্নত কৰাৰ কাৰক আৰু ইয়ে বিশ্বব্যাপী জীৱনৰ প্ৰত্যাশা মুখ্যতঃ বৃদ্ধি কৰিব। গৱেষকসকলে কয় যে অনাগত বছৰবোৰত সমগ্ৰ বিশ্বত স্বাস্থ্যকৰ আয়ুস ২.৬ বছৰ বৃদ্ধি হ’ব। তেওঁলোকে কয় যে জীৱনৰ প্ৰত্যাশা ২০২২ চনৰ ৬৪.৮ বছৰৰ পৰা ২০৫০ চনত ৬৭.৪ বছৰলৈ বৃদ্ধি হ’ব। অৱশ্যে, ভাৰতত পুৰুষ আৰু মহিলা দুয়োৰে বাবে ‘স্বাস্থ্যকৰ আয়ুস’ ৬৫ বছৰতকৈ অধিক হ’ব বুলি অনুমান কৰা হৈছে।
