দ্য লেঞ্চেটত প্ৰকাশিত এক নতুন অধ্যয়ন অনুসৰি ১৯৯০ চনৰ তুলনাত ২০২১ চনত সমগ্ৰ বিশ্বৰ মানুহে গড়ে ছয় বছৰতকৈ অধিক জীৱন যাপন কৰি আছে। অধ্যয়ন অনুসৰি, যোৱা তিনিটা দশকত ভাৰতত আঠ বছৰৰ জীৱনৰ প্ৰত্যাশা বৃদ্ধি পাইছে। ডায়েৰিয়া, শ্বাসতন্ত্ৰৰ সংক্ৰমণ, ষ্ট্ৰোক আৰু ইস্কেমিক হৃদৰোগৰ ফলত হোৱা মৃত্যুৰ সংখ্যা হ্ৰাস হোৱাৰ ফলত বিশ্বব্যাপী আয়ুস বৃদ্ধি হৈছে, অধ্যয়নটোত কোৱা হৈছে। অধ্যয়নটোত কোৱা হৈছে যে যদি ২০২০ চনত ক’ভিড-১৯ মহামাৰী দেখা নিদিলে নহ’লহেঁতেন, যি যথেষ্ট পৰিমাণে প্ৰগতি কঢ়িয়াই নিছিল, তেন্তে ইয়াৰ লাভালাভ বহুত বেছি হ’লহেঁতেন। দক্ষিণ এছিয়াৰ অঞ্চলবোৰৰ ভিতৰত, যাৰ ভিতৰত ভাৰত এক অংশ, ভূটানত জীৱনৰ প্ৰত্যাশা সৰ্বাধিক বৃদ্ধি (১৩.৬ বছৰ), তাৰ পিছত আছে বাংলাদেশ (১৩.৩ বছৰ), নেপাল (১০.৪ বছৰ), আৰু পাকিস্তান (২.৫ বছৰ)। মহামাৰীৰ দ্বাৰা উদ্ভৱ হোৱা প্ৰত্যাহ্বানৰ স্বত্বেও, গৱেষকসকলে কয় যে দক্ষিণ-পূব এছিয়া, পূব এছিয়া আৰু ওচেনিয়া অঞ্চলটোৱে ১৯৯০ আৰু ২০২১ (৮.৩ বছৰ)ৰ ভিতৰত জীৱনৰ প্ৰত্যাশাত সৰ্বাধিক লাভ অনুভৱ কৰিছিল, মুখ্যতঃ দীৰ্ঘম্যাদী শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ মৃত্যু হ্ৰাস হোৱাৰ বাবে। ৰোগ, ষ্ট্ৰোক, শ্বাসতন্ত্ৰৰ সংক্ৰমণ আৰু কৰ্কট ৰোগৰ দৰে ৰোগ হ্ৰাস হৈছে।
