সচৰাচৰ হোৱা এটা ৰোগ হৈছে ডায়েবেটিচ। ভাৰতৰ প্ৰায় ৭৭ নিযুত লোকক এই ৰোগত প্ৰভাৱিত আৰু এই ৰোগত আক্রান্ত হোৱা প্ৰাপ্তবয়স্ক লোকৰ সংখ্যা প্ৰায় ৫৭%। প্ৰচলন স্বত্বেও, অৱস্থাটোৰ বিষয়ে বহুতো পৌৰাণিক কাহিনী আছে, যাৰ ফলত ডায়েবেটিচ আৰু ইয়াৰ ব্যৱস্থাপনা অসম্পূৰ্ণ বা ভুল বুজা বুজি আছে।
ডায়েবেটিচৰ বিষয়ে ভুল তথ্য হৈছে কেৱল চেনীৰ ফলত ডায়েবেটিচ হয়, সত্যটো হ’ল ডায়েবেটিচ হৈছে কেইবাটাও কাৰকৰ সৈতে সম্পৰ্কিত এক জটিল স্থিতি। ইয়াত অন্তৰ্ভুক্ত আছে অধিক ওজন বা মেদবহুলতা, বহিৰাগত জীৱনশৈলী, অস্বাস্থ্যকৰ আহাৰ গ্ৰহণ আৰু ইত্যাদি। ডায়েবেটিচ আৰোগ্য কৰিব পৰাৰ বিষয়টোৰ সত্যতা হৈছে বিৰল ক্ষেত্ৰত এইটো সম্ভৱ। বেছিভাগ ক্ষেত্ৰত, ডায়েবেটিচ হৈছে জীৱনজোৰা স্থিতি। ডায়েবেটিচে কেৱল শৰীৰৰ ৰক্ত শৰ্কৰাৰ স্তৰ পুনৰ প্ৰভাৱিত কৰে তথ্যটো হ’ল ডায়েবেটিচ হৈছে এক দীৰ্ঘম্যাদী স্থিতি।
অৱশ্যে, ডায়েবেটিচে কেৱল গ্লুকোজৰ স্তৰতকৈ অধিক প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে। গৱেষণাত এইটো কথা ওলাই পৰিছে যে ই হৃদযন্ত্ৰ, চকু, বৃক্ক, স্নায়ু বা ভৰিৰ সৈতে সম্পৰ্কিত সমস্যাৰ আশংকা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। কিছুমান প্ৰকাৰৰ ডায়েবেটিচ আনবোৰতকৈ মৃদু, যিটো আকৌ এটা পৌৰাণিক কাহিনী। আহাৰ আৰু জীৱন শৈলীৰ পৰিৱৰ্তনে কেৱল ডায়েবেটিচ সম্পূৰ্ণৰূপে নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পাৰে, ই ডায়েবেটিচ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পাৰে কিন্তু সম্পূৰ্ণৰূপে নহয়। এবট ইণ্ডিয়াৰ চিকিৎসা পৰিক্ৰমা সঞ্চালক অভিজিত পেডনেকাৰে এই সন্দৰ্ভত কয়, ‘এজনৰ গ্লুকোজৰ স্তৰৰ ওপৰত উন্নত নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰি, মানুহে স্বাস্থ্যৱান, সম্পূৰ্ণ জীৱন যাপন কৰিব পাৰে।’
